Przyznam, że z lekkim niepokojem odebrałem korespondencją z sądu odwoławczego w sprawie którą opiszę. Spodziewałem się rozstrzygnięcia mojego zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji. Oddalenie zażalenia skomplikowałoby znacznie proces odzyskiwania wydatków na postępowanie zabezpieczające. Otworzyłem kopertę i szybko przebiegłem wzrokiem treść rozstrzygnięcia. Szukałem jednego słowa: „uchylić”. Było.
Wyobraź sobie, że po złożeniu pozwu w postępowaniu nakazowym i otrzymaniu nakazu w tymże postępowaniu składasz wniosek o zabezpieczenie, opłacasz go i skutecznie zabezpieczasz roszczenie.
Pełnia szczęścia: roszczenie zabezpieczone zatem pieniądze jakie wydałeś na zabezpieczenie nie poszły na marne.
Pozostaje tylko odzyskać poniesione koszty zabezpieczenia.
Tylko….tylko kiedy to zrobić?
Przepisy milczą na ten temat. Termin końcowy do złożenia takiego wniosku – po którym uprawnienie wygasa – wypracowała doktryna i orzecznictwo, zaś jeśli chodzi o termin początkowy to nie ma jednolitego stanowiska.
Sąd pierwszej instancji oddalił mój wniosek jako przedwczesny przy czym postanowienie sądu o oddaleniu mojego wniosku doręczono mi dawno po upływie terminu końcowego. 🙂
Złożyłem zażalenie. Jeśliby przyjąć interpretację sądu pierwszej instancji wynikałoby, że jesteś wierzycielu ograniczony w złożeniu wniosku dwoma granicznymi terminami, przy czym tak naprawdę nie wiesz kiedy upływają.
Sąd odwoławczy uchylił zaskarżone postanowienie zaś w uzasadnieniu podzielił argumenty wskazane w moim zażaleniu 🙂
Pamiętaj: w postępowaniu zabezpieczającym czy egzekucyjnym warto mieć doświadczonego pełnomocnika 🙂
{ 12 komentarze… przeczytaj je poniżej albo dodaj swój }
Z jakiego przepisu wynika ten 14-dniowy termin?
Wywodzi się go z art. 745 § 1 k.p.c.
Paragraf 1 nie mówi nic o terminie. O terminie mówi paragraf 2, który dotyczy innej sytuacji i stosowanie go do zabezpieczenia się na nakazie zapłaty zostało imho słusznie skrytykowane m. in. tutaj: http://www.iurislink.pl/pl/publikacja/w-jakim-terminie-wierzyciel-powinien-z%C5%82o%C5%BCy%C4%87-wniosek-do-s%C4%85du-o-przyznanie-koszt%C3%B3w
Tak termin jest w § 2 :). Ciekawy link i logiczna argumentacja w nim zawarta a jednak – jak pokazuje życie- nie wszędzie logika się przebije 🙂
Już nawet nie chodzi o logikę, tylko o literalne, łopatologiczne i „bezmyślne” stosowanie przepisów. Tak czy siak ja tego nie ogarniam – jak kiedyś złożyłem wniosek z postanowieniem o kosztach bez stwierdzenia prawomocności – to zostałem wezwany do uzupełnienia braku. Rozumiem, że jakbym od początku czekał na stwierdzenie prawomocności, to bym nic nie odzyskał, bo komornik nie wysyłał stwierdzenia z urzędu i termin by minął.
Niedawno złożyłem dwa wnioski do tego samego sądu – oba spóźnione o te 14 dni, ale jeden ze stwierdzeniem prawomocności, a drugi bez, jak się sprawy pokończą, to dam znać jak było 🙂
No i wykrakałem. Z dzisiejszego uzasadnienia:
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 745 k.p.c. o kosztach postępowania zabezpieczającego Sąd rozstrzyga w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Jeżeli postanowienie, w którym udzielono zabezpieczenia, zostało wydane przed wszczęciem postępowania w sprawie, a uprawniony nie zachował wyznaczonego mu terminu do jej wszczęcia, obowiązany może w terminie dwóch tygodni od upływu tego terminu złożyć wniosek o przyznanie mu kosztów. W tym terminie wniosek taki może zgłosić uprawniony, jeżeli nie wytoczył sprawy dlatego, że obowiązany zaspokoił jego roszczenie.
Jak wynika z powyższego, jeżeli koszty postępowania zabezpieczającego powstały już po wydaniu merytorycznego orzeczenia w sprawie – co może się zdarzyć ze względu na fakt, że zabezpieczenie wyjątkowo może być udzielone także po powstaniu tytułu wykonawczego (art. 730 § 2) oraz z uwagi na to, że zabezpieczenie utrzymuje się w mocy jeszcze przez pewien czas po uprawomocnieniu się merytorycznego orzeczenia w sprawie (art. 7541, 757) – o kosztach powstałych później – jak wynika z art. 745 § 1 in fine – orzeka na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Według poglądu wyrażonego w uchwale SN z dnia 22 września 1995 roku, III CZP 117/95, OSNC 1995, nr 12, poz. 179, zgodnie ze stosowanym per analogiam art. 745 § 2, wniosek wierzyciela powinien być złożony w ciągu 2 tygodni, liczonych od dnia uprawomocnienia się postanowienia komornika ustalającego wysokość kosztów zabezpieczenia poniesionych przez wierzyciela. (A. Jakubecki [red.], Komentarz aktualizowany do ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego, LEX nr 166971)
Powyższe stanowisko potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 14 listopada 2012 roku (sygn. akt III CZP 70/12), w której wskazano, że wniosek wierzyciela o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego, powstałych w związku z wykonaniem zabezpieczenia uzyskanego na podstawie art. 47919a KPC, obowiązującego do dnia 2 maja 2012 r., powinien być złożony w terminie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się postanowienia komornika o ustaleniu tych kosztów (art. 745 § 2 KPC per analogiam).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż postanowienie o ustaleniu kosztów postępowania zabezpieczającego uprawomocniło się w dniu 10 czerwca 2015 roku, zatem termin na złożenie wniosku o zasądzenie kosztów postępowania zabezpieczającego upłynął bezskutecznie w dniu 24 czerwca 2015 roku. Zatem wniosek wniesiony w dniu 20 sierpnia 2015 roku na podstawie art. 745 § 2 k.p.c. należało oddalić o czym orzeczono w sentencji postanowienia.
Tak to jest: niestety dla uprawnionych się w orzecznictwie utarł się ten termin mimo braku wyraźnej podstawy prawnej. 🙁
Ja ostatnio składałem do jednego sądu 3 wnioski o zwrot kosztów (sprawy były u 3 różnych sędziów), złożyłem je od razu po otrzymaniu od komornika postanowienia o kosztach nie czekając na prawomocność. W dwóch przypadkach sąd wezwał komornika do przesłania akt i niedawno mi zasądził koszty w tych sprawach, a w jednym przypadku sędzia wydał od razu postanowienie o zasądzeniu kosztów bez wzywania komornika o akta.
Praktyka w tym zakresie nie jest jednolita, także i w moich sprawach bywa podobnie.
Dzień dobry,
Nie jestem w stanie pojąć, jak orzecznictwo z treści par. 2 art. 745 kpc mogło wysnuć wniosek o 2-tygodniowym terminie na wniosek o koszty przy np. nakazie nakazowym przy nieskutecznym zabezpieczeniu. Przecież ten przepis dotyczy postanowień, a nawet jeśli zastosujemy 361 kpc w zw. z 353(2) kpc to przecież przepis par. 2 dotyczy:
1) kosztów dla zobowiązanego a nie uprawnionego
2) pokrycia kosztów zabezpieczenia wydanego przez wytoczeniem powództwa i „niesłusznych” ponieważ nie wytoczono powództwa
3) zdanie drugie dotyczy co prawda kosztów dla uprawionego, ale w wypadku niewytoczenia powództwa na skutek zaspokojenia żądania.
Jeden sąd popełnił takie orzeczenia i reszta podchwyciła. To nie common law.
Niestety moje doświadczenie z sądami jest takie, że polski sąd może zasądzić wszystko, łącznie z największą głupotą i obrazą logiki. A już najgorzej jest, jak w pierwszej instancji masz poprawny wyrok, a z obrazą logiki wyjdzie sąd drugiej instancji. Wówczas na tę jednoosobową decyzję sędziego nie ma żadnego środka odwoławczego i sprawdzającego. Idziesz do sądu z zielonym liściem, rejonowy potwierdza, tak, to zielony liść, okręgowy mówi: spadaj, to czerwony liść, i nawet nie możesz się nigdzie poskarżyć. Możesz tylko poutyskiwać w internecie w internecie, gdzie jeszcze 4/5 specjalistów z prawa będzie ci mówić, że prawo to nie jest proste czytanie przepisów, że są interpretacje i wyższe akty, że wcale nie jest oczywiste, że twój zielony liść jest zielony itp.
Generalnie po wielu latach obcowania z sądami uważam, że nie można w Polsce opierać swojego prywatnego biznesu na przewidywaniach, co zasądzi sąd, ponieważ jego wyroki są nieprzewidywalne i z miesiąca na miesiąc mogą uwalić normalnie działający biznes. Taki „gruby” przykład – przez wiele lat BTE byłu zgodne z konstytucją, a nagle nie, mimo że żaden przepis się nie zmienił.
Ja także wolę złożyć wniosek na podstawie nieprawomocnego postanowienia i ew. uzupełnić je później o stwierdzenie prawomocności niżby się miało okazać że już po terminie. Ma to szczególne znaczenie u komorników „zamiejscowych” gdzie nie można albo z uwagi na odległość „nie opłaca się” podjechać osobiście po stwierdzenie prawomocności. Dodam że nie wszystkie sądy wzywają o dołączenie postanowienia o kosztach zabezpieczenia ze stwierdzeniem prawomocności – niektóre kontentują się nieprawomocnym. Niemniej wszystkie do których miałem okazję składać traktują 14 dniowy termin od uprawomocnienia się takowego postanowienia – jako ostateczny do złożenia wniosku o zasądzenie ww. kosztów. Powodzenia 🙂